تاجگردون زینل زاده؛ آغازی شیرین پایانی تلخ

بهنام عکاشه؛

ده سال پیش تاجگردون در ۱۶ آذر ۱۳۹۲ دانشگاه آزاد گچساران خود را بویراحمدی معرفی کرد و این را موجب افتخار خود خواند.

گرچه وقتی این گزاره را تیتر کردم ایمان محمدپور نسبت به آن تشکیک و خواستار ارائه فایل صوتی آن برای اطمینان خاطر شد. نتوانستم و نخواستم بدانم آیا تلاش ایمان محمدپور تلاشی شخصی بود یا تاجگردون ناخواسته سخنی را بر زبان آورده بود و از او خواستار پیگیری بود.

هرچه بود تکرار این حرف در برهه های دیگر نشان داد بویراحمد از جایگاهی راهبردی در ذهن و عمل تاجگردون داشت. او لژیونرهایش در بویراحمد را باوی انتخاب کرد. حسن نوروزی، هادی زارع پور، جعفر گوهرکانی، اردشیر یاری و وحید محمدی تیار و … نام های درخشانی بودند که در زمره معتمدین، مدیران و وفاداران مرد تاریخ ساز گچساران بودند. او اما گچساران را به بویراحمدی ها سپرد.

صیدالی را به نفت آورد و خوان پایه را بر کرسی فرمانداری نشاند و در برابر غیربومی شدن شورای تامین گچساران سکوت کرد و شاید این هم نتیجه همان اهمیت بویراحمد و تا حدودی کهگیلویه در ذهن تاجگردون بود. یک سال پس از آن سخنرانی تاریخی در دانشگاه آزاد که‌ شگفتی مرحوم‌خواجه زاده را به ارمغان آورده بود تاجگردون در انتصابی خاص، زینل زاده را به شورای شهر نزدیک به خود تحمیل کرد. زینل زاده که علیرغم اینکه از مادر، باوی بود اما خاستگاهی بویراحمدی داشت و هیچگاه در دو دوره شهرداری اش نتوانست به پایگاهی جز سرزمین پدری اش اعتماد کند.

هنگامی که در گلزار شهدای گمنام پارک نفت این عکس را به صورت تصادفی و از بین ده ها عکس برداشتم تردید داشتم این دو روزی اینچنین روبروی هم بایستند و این عکس ترند شود. زینل زاده آهسته ولی مداوم در مقابل خواسته های تاجگردون مقاومت کرد و نیروهای خود را میدان داد. زینل زاده که در ۹۴ به تاجگردون رای داده بود و در جشن بدرقه او در فرودگاه هم حاضر بود اما هوای دیگر در سر داشت. مبدع نظریه عبور به شدت تاجگردون را در ۹۸ آزار داد. گرچه عبور او کنایه ای به جعفری و سیدقدرت هم بود اما در بطن خود، جریان حاکم را بیش از دیگران مد نظر داشت و در سخنرانی ها و روند کمپینش نیز این دیده می شد.

اما عید ۱۴۰۱ و هنگامی که جعفری قصد داشت با شونم دیل قدرتنمائی نماید کمپین زینل زاده با تز سورپرایز، آن را تحت الشعاع قرار دادند و موفق نیز بودند. تاجگردون در ماشینی نشست که زینل زاده رل آن را به دست گرفتن بود. و این آغاز بروز شایعاتی بود که تاجگردون از زینل زاده حمایت خواهد کرد. اگرچه نمی توانست بیراه هم باشد. تاجگردون به هدف خود رسید و دو بویراحمدی را در صحنه نگهداشت. اما یک سال نگذشته که تاریخ در وجه تراژیک آن تکرار شد و این بار تاجگردون شب قبل از افطاری زینل زاده که نسبتا شروع خوبی به نظر می رسید همه‌چیز را به هم زد. او گفت منعی بر کاندیداتوری اش نمی بیند هر چند به وضوح نگفت نامزد می شود. ب این وصف او ناخواسته نگرانی هوادارانش مبنی بر رد صلاحیت خود را تائید کرد و این پوینتی منفی برای او به شمار می رود.

برای او البته این ارزشش را داشت که همچنان مرد اول میدان سیاست و رسانه باشد.

زینل زاده اما مصمم تر شد و گفت آمده ام که بمانم و این پاسخی بود به اتهام شایعات نامزد پوششی که به او زده می شد. قبل تر از این اما اختلافات از آنجا شروع شد که برخی نزدیکان تاجگردون، خودسری های لیدرهای پیشین را در گرویدن به کمپین زینل زاده مورد نکوهش قرار داده‌ بودند.

حالا ولی به نظر می رسد نیاز به هیچ‌یک نباشد و اختلاف بین کمپین این دو علنی تر از همیشه شده است. تقریبا هیچ‌یک از رسانه های تاجگردون به بازتاب نشست زینل زاده نپرداختند. تاجگردون و زینل زاده به مثابه اسبهائی سرکش همدیگر را لگدکوب کردند. حالا هر کس راه خود را می رود. زینل زاده مانند زمان شهرداری اش، همچنان کاری را که تشخیص می دهد انجام می دهد و این چندان به مذاق تاجگردون و لیدرهایش خوش نمی آید. ظاهرا یارانش و شاید خود او حتی به نحوه اداره نشست از سوئی زینل زاده نیز منتقدند.

این البته تعجبی نداشت. چه در این نشست برخی یاران او دنیز دیده می شدند.

برای لیدرهای تاجگردون یک باوی اصلاح طلب کماکان مورد اعتمادتر است. بازی پیچیده تاجگردون در بویراحمد همچنان ادامه دارد و او تا زمانی که در این کلاف سردرگم گرفتار نشده به راه خود ادامه خواهد داد. روزهای خوب تاجگردون و زینل زاده تنها یک سال دوام آورد. تاجگردون پس از شونم دیل با زینل زاده در هیچ مراسمی بویژه در باشت حاضر نشد چه برای او بالابردن دست بویراحمدی در خاک باوی سخت و ناشدنی است و تاجگردون و زینل زاده این را بهتر از هر کسی می دانستند و می دانند‌.

هر چند از ابتدا تردیدها نسبت به این گزاره دامن زده می شد ولی مواضع قاطع دو طرف در نوروز ۱۴۰۲ پایانی تلخ بر آغازی شیرین در نوروز ۱۴۰۱ بود.