به گزارش خبرنگار فرهنگی ایرنا دوباره دی ماه شد تا حال و هوای اهالی فرهنگ و سینما با جشنواره فیلم عمار تغییر کند.
افتتاحیه دوازدهمین جشنواره مردمی فیلم عمار قرار است ۱۸ دی ماه در تالار اندیشه حوزه هنری برگزار شود. در این مراسم، از برگزیدگان بخش‌های اعلام شده تقدیر می‌شود. آثار جشنواره نیز از ۱۹ تا ۲۳ دی در سینما فلسطین تهران به نمایش درمی‌آید. علاقه مندان همانند دوره پیشین می‌توانند با مراجعه به سایت عماریار Ammaryar.ir به صورت مجازی به تماشای آثار این دوره جشنواره بنشینند.
این حال و هوای سینمای عمار بهانه ای شد تا به کتاب لذت سادگی نگاهی داشته باشیم؛ کتابی که خاطرات اکران های جشنواره مردمی فیلم عمار را به تصویر کشیده است.
رسول احمدی یکی از دست اندرکاران تهیه این کتاب در مقدمه نوشت: آغاز ماجرای جشنواره عمار و اکران های مردمی آن به دی ۸۹ یعنی یک سال بعد از حماسه ۹ دی برمی گردد. در موقعیتی که هنوز ابهام های فراوانی درباره فتنه ۸۸ در فضای جامعه باقی مانده بود، چند فیلم ساز جوان، دست به دوربین شدند و مستندهایی ساختند تا حقیقت را برای مردم روشن کنند. طبیعی بود که صدا و سیما و دیگر نهادهای فرهنگی از این فیلم ها استقبال کنند اما نه تنها استقبال و حمایت نکردند بلکه مانع پخش آن ها شدند. در این وضعیت ایده برگزاری جشنواره عمار، میان عده ای از فعالان فرهنگی شکل گرفت. آن ها سالنی را برای یک روز اجاره کردند تا حدود ۲۰ اثر را به نمایش بگذارند و از بهترین هایش تقدیر کنند اما این کار کافی نبود؛ چون فیلم ها باید به دست مخاطبان اصلی آن می رسید که عموم مردم بودند. (صفحه ۱۲)
وی افزود: این فعالان فرهنگی ایده ای از اقدامات جهادی و فرهنگی دهه ۶۰ در ذهنشان تداعی شد. با آشنایانی در چند شهر مثل مشهد، جیرفت، تبریز و کاشان هماهنگ کردند تا فیلم ها را با هر امکاناتی در هر جایی که ممکن است به نمایش بگذارند. بعد از آن، شهرهای دیگری هم خبردار شدند و کار اکران فیلم ها را دنبال کردند. به این ترتیب اکران های مردمی عمار آغاز شد.
احمدی افزود: جشنواره عمار حاصل به هم رسیدن توان ها و فرصت هایی بود که خیلی قبل تر هم وجود داشت اما کسی آن ها را نمی دید و به کار نمی گرفت. برای شناخت بهتر زمینه های شکل گیری و ابعاد و ویژگی های این حرکت، قبل از آن که ذهن های چارچوب بندی شده، به تفسیر غلط و کلیشه ای آن بپرداند، باید آن را با ماجراهای خودش ثبت و عرضه کرد. اکران کننده های عمار که تعدادشان بعد از ۱۰ دوره برگزاری، به چند هزار نفر رسیده و اکران های مردمی که عددش بسیار زیاد است، مهمترین بخش و وجه تمایز جشنواره عمار با چهارچوب های رسمی و رایج سینماست. (صفحه ۱۴)
لذت سادگی تلاشی است برای نشان دادن این بخش از جشنواره با روایت ماجراهایی از همین اکران ها که اکران کنندگان بیان می کنند. این ماجراها اغلب از مدرسه ای در یک روستا یا مسجد محله ای در شهری بدون سینما شروع می شوند. آغاز این ماجرا اگرچه با فتنه ۸۸ و پاسخ به ندای این عمار گره خورده است، هویتی ریشه دار در جهاد دهه ۵۰ و ۶۰ بچه های انقلاب برای توزیع عادلانه معرفت و آگاهی دارد. فعالیت داوطلبانه اکران کنندگان مردمی عمار در ادامه همان کاری است که نیروهای بسیج و جهاد سازندگی در سال های ابتدایی انقلاب، وظیفه خود می دانستند.
رسولی افزود: کتابی که پیش روی شماست، شامل روایت و خاطره های ۷۵ نفر از اکران کنندگان مردمی فیلم های جشنواره در دوره های اول تا ششم است. روایت این اکران کنندگان در کنار یکدیگر، گویای ماجرایی است که در اکران های مردمی عمار جریان یافته و این قابلیت را دارد که منبعی برای پژوهشگران حوزه فرهنگ عمومی و الهام بخش ایده هایی جذاب برای فعالان فرهنگی و اکران کنندگان تازه نفس عمار باشد.
فصل اول شامل خاطرات ۷۵ اکران کننده مردمی فیلم های جشنواره عمار است، فصل دوم به معرفی آثار شاخص اکران های مردمی اختصاص دارد و در پیوست کتاب نیز مقاله ای با عنوان مفهوم واقعی سینمای مردمی به قلم سعید مستغاثی منتشر شده است.
کتاب لذت سادگی به کوشش سلیمان زاد حسنلوئی، رسول احمدی و علی عربی انتشارات راه یار منتشر شده است.
