بهنام عکاشه؛ اصولگرایان گچساران با یک مساوی هم برنده اند*

بهنام عکاشه؛
دو دهه پس از طرح تئوری «فشار از پایین و چانه زنی از بالا» توسط سعید حجاریان و تهدید مهدی کروبی رئیس مجلس ششم و ۶۰ نماینده دوم خردادی به آبستراکسیون** در مجلس در پی احضار جمعی نمایندگان به قوه قضائیه، در ۲۵ آذرماه ۱۳۹۴، راست های گچسارانی به بازتولید این پدیده ها در فرهنگ سیاسی خود نمودند.
اگرچه شلیک سعید عسگر به مغز سعید حجاریان تئوری او را فلج کرد و مهدی کروبی و نمایندگان مجلس ششم سرگذشتی بهتر از مغز اصلاحات نصیب شان نشد ولی روش های آنها این بار مورد استفاده مخالفین شان قرار گرفت.
گرچه احتمالا پیش بینی من در حیاط سرد فرمانداری درباره سهم هواداران چپ(۵) و راست(۳) که قرار است خادمی استاندار و خرم روز رئیس شورای نگهبان استان درباره اش تصمیم گیری کنند به واقعیات سیاسی گچساران نزدیک تر است ولی حسام هم برای خود منطق هائی داشت و معتقد بود سهم هر دو گروه ۴ به ۴ می شود.
اما امروز چه اتفاقاتی افتاد؟!
طبق قانون لیستی ۳۰ نفره از معتمدین گچساران از سوی فرماندار رحیمی به رئیس هیئت نظارت گچساران نعمتی ارسال که با ۱۸ تای آن موافقت که سهم چپ ها ۱۳ و سهم راست ها ۵ نفر بود و در این بین نام ۱۲ نفر از معتمدین در غربال شورای نگهبان گیر کرد.
پس از این مرحله لیستی شامل ۱۲ نفر دیگر از رحیمی به نعمتی ارسال شد که هر ۱۲ نفر رد شدند و این نقطه آغاز رایزنی های فشرده ای شد که در نهایت به معرفی ۴ نفر از اصلاح طلب ها و ۸ نفر از اصولگرایان انجامید و به نظر کار تمام شده می آمد و همه آماده برگزاری انتخابات هیئت اجرائی در ساعت ۵ عصر می شدند.
۱۸ نفر آمده بودند ولی زمزمه ها کم کم پیچید و غایبین همه از یک جریان سیاسی بودند. شیخ خواجه زاده کمی دیر آمد و برای این کار دلایل خاصی داشت که برنامه های فشرده امروزش در دانشگاه یکی از آنها بود و راقم حسب رفت و آمدهای امروزم به دانشگاه حداقل این مورد را تصدیق می نماید.
هرچه بود اما تماسی در اواسط راه فرمانداری به او شد که نه تماس گیرنده و نه محتوای تماس مشخص نشد و احتمالا هیچ گاه نیز مشخص نشود.
خواجه زاده که بین همه جریانات سیاسی و دانشگاهی شهر محبوبیت خاصی داشت، امروز سخت ترین تصمیم زندگی اش را گرفت و راهی را انتخاب کرد که باید می کرد و خاستگاهی را برگزید که در او رشد کرده بود.
اما خلیفه رشیدی دو روز پیش راهی عتبات عالیات شد و این شاید بدترین خبر برای چپ ها بود که روی یک رای نیز حساب باز کرده بودند.
۱۲ نفر از اصولگراها در نشست معتمدین که برای انتخابات خبرگان رهبری تشکیل شده بود شرکت نکردند و دست به آبستراکسیونی موفق زدند چون نشست های معتمدین با حضور حداقل ۲۰ عضو رسمیت می یابد.
اما این پایان ماجرا نبود و فشارها در گچساران به چانه زنی ها در یاسوج بین خادمی و خرم روز منجر شد که نتیجه اش تا فردا مشخص خواهد کرد برنده پیش بینی من و حسام چه کسی خواهد بود.
به نظر انتظارهای بیهوده حبیب قلندری و جواد حسنی بیرون درب فرمانداری در هوائی که این روزها در گچساران سرد است نتیجه ای نداشت اما پیگیری ها نشان می داد که راست ها در باشت و بوستان شکست هائی را متحمل شده اند.
آنها از ۸ رای باشت تنها ۲ رای آوردند و این در حالی بود که افشین پور ۱ رای و چپ ها ۵ رای داشتند و اصرار هوادران فولادی که سعی داشتند وضعیت را در باشت ۵ به ۳ نشان دهند لابد دلایلی داشت.
در بوستان اما وضع برای آنها بدتر بود. هوادران فولادی تنها ۲ رای آوردند و هواداران تاجگردون موفق به کسب ۶ کرسی شدند.
اما واقع این است که هرچه باشت قدرتمند باشد اما گچساران چیز دیگری است. به لحاظ تاثیرگذاری سیاسی، جمعیتی و حتی رسانه ای.
تفوق هواداران تاجگردون در باشت که به گمان برخی پل پیروزی در گچساران است امیدواری هائی را در این جریان زنده کرد ولی همه می دانند جشن واقعی را کسی برگزار می کند که برنده نبرد گچساران باشد.
همه نگاه ها اما امروز به مردی بود که بیشترین فشار بر او وارد بود. او همه راه ها را بر سیاست های مخالفین بسته بود اما تنها چیزی که به آن تفکر نمی کرد به زعم همراهانش، انجام فعل خلاف عرف سیاسی از سوی آنها بود.
رحیمی قریب به یقین فردا به هدف خود خواهد رسید ولی در آغاز راه هشداری بزرگ دریافت کرد که این انتخابات با همه انتخابات هائی که تجربه کرده فرق دارد.
او البته نشان داد به هیچ قیمتی اشتباهات سیداکبر علیزاده در چهارسال پیش را تکرار نمی کند و در این راه کارآمد بود. او بر اعصابش کنترل داشت و این نشان می داد تیر رقبایش برای این هدف به سنگ خورده است.
اما همین عدم پیش بینی هم می تواند در گام های بعدی همه سرنوشت انتخابات را به خود گره بزند و این همه ماجرا نیست و نخواهد بود و راستگرایان در این زمستان او را آرام نخواهند گذاشت.
راستگرایانی که به نظر می رسد انرژی خود را بر برهم زدن تمرکز فرماندار زوم کرده اند و این از رفتارهای سیاسی شان در ۹ ماه اخیر کاملا پیداست.
آنها به درستی تاکتیک ناکارآمد نشان دادن تیم اجرائی انتخابات را دنبال می کنند. استراتژی که تاکنون موفق به دستیابی به آن نشده اند ولی رحیمی باید خود را آماده نبرد در جبهه ای کند که سه ماه فرمانده آن خواهد بود و به نظر می رسد که او موفق به فتح خاکریز اول شده باشد.
این تازه آخر پائیز و اول زمستان است و در سیاست جوجه ها را نه آخر پائیز که آخر زمستان می شمارند. باید بود و فردا را دید.
——————————————————————————————————

*توضیح: این مطلب قدیمی می باشد.
**آبستراکسیون (Obstruction نصاب‌شکنی) عدم حضور عمدی گروهی از نمایندگان مجلس در هنگام رأی‌گیری، به‌قصدِ از اکثریت انداختن مجلس و جلوگیری از تصویب یک لایحه یا طرح است.